Dut ağaçları, meyveleri ve ipekçilikte yararlanılan yaprakları için yetiştirilmektedir. İki ana dut çeşidi bulunmaktadır: beyaz dut (Morus alba) ve karadut (Morus nigra). En iyi bilinen dut çeşidi ise beyaz duttur. Kuzey Amerika ve Asya'da oldukça fazla dut çeşidi bulunmaktadır. Dut, şifalı ve yüksek vitamin içeriği ile bilinen bir meyvedir ve enerji deposu olarak nitelendirilir. Dut ağaçları büyük ağaçlar olarak sayılmamakla birlikte gövdeleri oldukça dallı ve budaklıdır. Dut ağacının yaprakları girintili ve çıkıntılı, ince tüysüz bir yapıya sahiptir. Meyvelerinin rengi tatlı yeşil veya beyaz ile pembe arasında değişmektedir. Ayrıca kara ve mor renkte olan dut çeşitleri de bulunmaktadır.

Dut ağacının çiçekleri ayrık değil, kümeler şeklinde çıkar. Bu, dut ağacının önemli bir özelliğidir. Meyvesi, dişi çiçeklerin döllenmesi ile oluşur ve küçük etli meyveler bögürtlene benzer. Dişi çiçeklerin oluşturduğu bu meyve, çok sayıda küçük meyvenin bir araya gelmesiyle oluşur ve bu topluluğun üyelerine kapçık meyve denir. Bu meyvelerin iç kısmı öz sıvısı ile dolu yumuşak keseciklerden oluşur. Dut ağaçları sağlam bir gövdeye sahiptir ve Nisan-Mayıs aylarında çiçek açarlar. Karadut ağacının boyu beyaz dut ağacına nazaran daha kısadır ve yapraklarının üstünde ince tüyler bulunur.

Göz aşısı yapılırken genellikle "T yöntemi" dışında çentik yöntemi de uygulanır. Bu yöntemle dut, gül, ıhlamur ve ceviz ağaçlarında büyük başarı sağlanır. Çentik yöntemi ile anaçtan 3-5 cm uzunluğunda bir kabuk çıkarılır. Tomurcuklu kabuğu tutacak çentik, kesik yüzeyin alt kısmına açılır. Tomurcuk aşı kalemi bu kısma yerleştirilir ve bağlanır. Çentik açılmadan önce anaçta bulunan gözden çıkarılmış olan kabuk, yerine göz yerleri üst üste gelecek biçimde yerleştirilirse buna "yama göz aşısı" denir. Göz aşısı genellikle Haziran ayının sonu veya Temmuz başında açık alanda yapılır ve aynı yıl içerisinde sürgün verir. Göz aşısı, erken sürgün ve geç sürgün olarak ikiye ayrılır. Erken sürgün göz aşısında kalemler tomurcuk henüz uyanmamışken alınır. Anaç ise aktif olmalıdır.

Kakma aşısı, aşı kaleminin ince ve anacın kalın olduğu durumlarda uygulanır. Anaçta üçgen biçiminde bir oyuk açılır ve bu oyuğa uygun bir kalem kesilir. Kambiyumlar çakıştırılacak şekilde bağlanır ve macunlanır. Bu yöntem, yaprağını döken cinslerde fidanların sürmelerinden mümkün olduğunca kısa süre önce yapılır. Erken sürgün veren cinsler ilkbaharda erken, genç sürgün veren türler ise ilkbaharda geç aşılanır.

Yarma aşı yöntemi oldukça yaygın olarak kullanılan bir uygulamadır. Aynı kalınlıkta anaç ve kalemlerde veya kalemin ince, anacın kalın olduğu durumlarda rahatlıkla uygulanabilir. İlk olarak anaç olan fidanın tepesi kesilir ve düz bir satıh elde edilir. Kalemin oturduğu kenarda anacın kesit yarısına kadar yarılır. Ardından kama şeklinde ve bir kısmı kabuklu olan kalem yarığa oturtulur. Yarığın iki kısmı kalem ile sıkıştırılmalıdır. Bu işlemi gerçekleştirirken anaç ve kalem kabuklarının aynı hizaya gelmesine dikkat edilmelidir. Kalın olan anaç üzerinde açılacak yarığa bazen iki taraflı iki kalem aşı yapılabilir.

Dut ağaçlarının aşılama işlemi genellikle ilkbaharın sonu ve yaz başında gerçekleştirilir. Aşılamadan sonra, aşılanan bölgenin düzenli olarak kontrol edilmesi ve gerekirse aşı bağı ile desteklenmesi önemlidir. Aşı bölgesinin nemli tutulması, aşının tutma oranını artırır. Ayrıca, aşı sonrası aşının başarılı olup olmadığını kontrol etmek için belirli aralıklarla gözlem yapmak faydalıdır. Başarılı bir aşılama sonrası, dut ağacının gelişimi hızlanacak ve daha verimli meyve verecektir.